Κλείσε την πόρτα στο βοριά
κι άνοιξε την καρδιά σου,
για να ‘ρθω τα μεσάνυχτα,
να ζεσταθώ κοντά σου.

Έχασα τη στράτα μου
και δεν έχω μοίρα,
άλλο δρόμο διάλεξα
κι άλλο δρόμο πήρα.

Τον πόνο μου να μοιραστείς
και να με συμπονέσεις,
τα σφάλματα που έκανα,
να μου τα συγχωρέσεις.

Έχασα τη στράτα μου
και δεν έχω μοίρα,
άλλο δρόμο διάλεξα
κι άλλο δρόμο πήρα.

Μέσα στη νύχτα τη βαρειά,
σέρνω τα βήματά μου
κανένας δεν μ’ ακολουθεί,
μονάχα η σκιά μου.

Έχασα τη στράτα μου
και δεν έχω μοίρα,
άλλο δρόμο διάλεξα
κι άλλο δρόμο πήρα.