Να γίνω αγέρι, γλυκά να φυσάω,
Και τη δροσιά μου σ’ αυτήν που αγαπάω
Να την χαρίζω και να μη ζητάω
Τίποτα για μένα
Μονάχα γι αυτήν να ζω

Σπίθα να γίνω, φωτιά να ανάψω
Και της καρδιάς της τον πόνο να κάψω
Κι άμα να καίω ζητήσει να πάψω
Ήσυχα να σβήσω
Για κείνη να χαθώ.

Κι όταν χαράζει να γίνομαι αηδόνι
Να τραγουδάω γι αυτή που είναι μόνη
Κι αν η καρδιά της για άλλον ματώνει
Τότε ας ξεψυχήσω
Χωρίς αυτήν δεν ζω.