Για ποια ζωή μιλάς; Για πες μου τι ελπίζεις
και τι αγαπάς; Μη γελάς.
Δεν απαντάς. Αμήχανα ψελλίζεις
Τα λόγια σου μασάς. Ξεχνάς

Η σκέψη σου φτωχή. Λειψός ο έρωτάς σου
Στο έμαθαν. Τόσο καλά
Πώς να πιστεύεις και να λες το ποίημά σου
Σε κλειστά αυτιά. Κι όλα καλά.

Μες στο κλουβί σου χαυνωμένος καμαρώνεις.
Τρως καλά. Ύφος πουλάς
Ψυχή, καρδιά, μυαλό, που πλένεις και στεγνώνεις
Και ξαναφοράς.

Με παραμύθια την αλήθεια ξεχειλώνεις
Βρωμάς. Κι ό,τι ακουμπάς
Με τη σαπίλα σου για πάντα να λερώνεις
Μονάχα αυτό ζητάς.

Για ποια ζωή μιλάς; Για πες μου τι ελπίζεις
και τι αγαπάς; Μη γελάς.