Ξυπνάει πάλι η ζωή απ’ την αρχή
τα μάτια ανοίγουνε Δευτέρα ξημερώματα
θαρρώ πως άλλαξε ο πόνος εποχή
άνοιξη μπήκε και γεμίζει ο κόσμος χρώματα.

Και τρεμοσβήνει το χαμόγελο ξανά
το αληθινό πάλεψε, νίκησε το ψεύτικο
μ’ ένα τσιγάρο το ταξίδι ξεκινά
και τελειώνει με βαρύ-βαρύ ζεϊμπέκικο.

Κι εσύ που είδες την γκριμάτσα του φονιά
κι εσύ που ήπιες τρεις φορές το δηλητήριο
λύσε τα χέρια σου και πέτα τα σχοινιά
αυτό το τρένο πια δεν έχει εισιτήριο.

Και ξημερώνουμε κι εμείς μικρά παιδιά
που δε χαρήκαμε παιχνίδια στις αλάνες
μας τραυματισμένα διαβατάρικα πουλιά
που συλλαβίσαμε χολή στις μαντινάδες μας.

Και τρεμοσβήνει το χαμόγελο ξανά
το αληθινό πάλεψε, νίκησε το ψεύτικο
μ’ ένα τσιγάρο το ταξίδι ξεκινά
και τελειώνει με βαρύ βαρύ ζεϊμπέκικο.