Όσα χα νά ρθουν ήσαν εδώ τα ψάρια, οι αυγές, τ’ αμπέλια.
Πάσα ένα με την τέχνη του, καθ ένα σε μια στράτα¨
Ο Μάης ν΄ ανθίζει τα κλαριά, τ’ άνθη να κάνουν μέλια
και τ΄ άστρα εκεί στον ουρανό, όλα μαζί μια τράτα.

Κι ήμουν κι εγώ. Στη γης εδώ όπου δουλειά και κρότοι
έμενα η υπηρεσία μου στο Τελωνείο ήτον.
Διασαφήσεις να ιστορνώ δι «εν κιβώτιο» ότι
«εκ ξύλου- ήτανε –κοινού μ’ «εν τούτοις και ουχ’ ήττον».

Κι ήρθες εσύ! Και να η ζωή ξεφεύγει του σκοπού της,
για σένα ο Μάης τωρ’ ανθεί κισσοί κρεμάν στους τοίχους
κι εγώ χωρίς κιβώτιον και δίχως πια «εν τούτοις…»
μνέσκω τα τσαλιμάκια σου να κάνω φως και στίχους.