Θυμάμαι όταν ήμουνα παιδί
καθόμουν στο δωμάτιο μονάχος
απ’ το παράθυρο κοιτάζοντας εκεί
τα πλοία στο λιμανιού το βάθος.

Και τα ζωγράφιζα πάνω στο χαρτί
ταξίδια έκανα πολλά σ’ όλο τον κόσμο
και στο μυαλό μου απλωνόταν η ζωή
γεμάτη δώρα στο μακρύ που είχα δρόμο.

Κι έξω έβγαινα να τρέξω
παρέα με τα όνειρά μου,
όλα ήτανε μπροστά μου
όλα μοιάζαν μακρινά μου
κι ο ήλιος έπεφτε αργά.

Τα χρόνια πέρασαν και βρέθηκα εδώ
μπροστά σ’ ένα λευκό χαρτί να γράφω
χωρίς να ξέρω πως έφτασα εδώ
κι ίσως ποτέ μου δεν θα τι μάθω.

Τώρα δε βγαίνω για να τρέξω
παρέα με τα όνειρά μου,
κι όσα ήτανε μπροστά μου
πάλι μοιάζουν μακρινά μου
κι οι νύχτες μου μακριές.

Θυμάμαι όταν ήμουνα παιδί.