Μια φορά κι έναν καιρό
οι αυλές δεν είχαν φράχτες,
ζούσαμε σ´ ένα χωριό
και κερνάγαμε διαβάτες.

Ώσπου ήρθε μια στιγμή
π' αποδείχτηκε μοιραία,
βάλαν φόρο στη ρακή
και διαλύθηκε η παρέα.

Πως τη βγάζουμε Μαρία
σ´ ένα τέτοιο σκηνικό,
μη μου δίνεις μόνο αγάπη
δώσε και κανα ευρώ.

Τι ‘χες Γιάννη
τι ‘χα πάντα
άντε και καλά σαράντα.

Η Μαριώ κι εγώ στην πόλη
ποιός μας έριξε κατάρα,
δυο μικροί φτωχοδιαβόλοι
που δεν έχουν για τσιγάρα.

Στο παγκάκι είν' ωραία
στο Θησείο ή στο Γκάζι,
με τη μπύρα τη λαθραία
η αυγή όταν χαράζει.

Το καλό στην ανεργία
και το μείον στη δουλειά,
πως, δουλεύεις, δε δουλεύεις
δεν υπάρχουνε λεφτά.

Τι ‘χες Γιάννη,
τι ‘χα πάντα
άντε και καλά σαράντα

Κουλτουριάρικες κυρίες
μπαινοβγαίνουν στα gala
κι εσύ φεύγεις Γερμανία
και την ψάχνεις για δουλειά.

Μια φορά κι έναν καιρό
μα περάσαμε τριάντα,
δεν αντέχω βρε Μαριώ
να 'μαστε από κάτω πάντα.

Μια φορά κι έναν καιρό
μα περάσαμε σαράντα,
δεν αντέχω βρε Μαριώ
να 'μαστε από κάτω πάντα.