Να μη με βρεις πια κρύβομαι σ’ ακούρντιστα ρολόγια,
σε δάση και σε σπήλαια, σ’ ανήλιαγα υπόγεια,
στις πέτρες που δε φύτρωσε λουλούδι ούτε χάδι,
σ’ αυτούς που ξενητεύονται στον πόνο κάθε βράδυ.

Να μη με βρεις, ορκίστηκα,
όταν ξαναγυρίσεις,
ποτέ σου δεν μ’ αγάπησες
κι ούτε θα μ’ αγαπήσεις. ( χ2 )

Να μη με βρεις πια κρύβομαι στα φύλλα που ‘χουν πέσει,
στα τραίνα που σκουριάζουνε, στα πλοία που ‘χουν πέσει,
στα όνειρα που γίνανε ζητιάνοι και αλήτες,
στα παιδικά μολύβια μου με τις σπασμένες μύτες.

Να μη με βρεις, ορκίστηκα,
όταν ξαναγυρίσεις,
ποτέ σου δεν μ’ αγάπησες
κι ούτε θα μ’ αγαπήσεις. ( χ2 )