Πήγα στο σπίτι που πηγαίναμε μαζί
τις κάποιες ώρες μας, δεν ξέρω αν το θυμάσαι.
Ήτανε έτσι όπως τ’ άφησες εσύ
και η αγάπη μας με ρώτησε που να ‘σαι.

Είσαι εδώ, στο θολωμένο μου
και στο άδειο μου μυαλό.
Είσαι εδώ, στη μοναξιά
και στην παραίσθηση εδώ.
Είσαι εδώ.

Είσαι εδώ, μέσα στο σήμερα,
στο χθες και στο κενό.
Μέσα στο δάκρυ, στη χαρά
και στον καημό, είσαι εδώ.

Πήγα στο σπίτι που πηγαίναμε μαζί
κι η μοναξιά χωρίς εσένα θυμωμένη.
Μες στο σεντόνι είδα τον έρωτα βροχή
και μια φουρκέτα σου στο πάτωμα πεσμένη.

Είσαι εδώ, στο θολωμένο μου
και στο άδειο μου μυαλό.
Είσαι εδώ, στη μοναξιά
και στην παραίσθηση εδώ.
Είσαι εδώ.

Είσαι εδώ, μέσα στο σήμερα,
στο χθες και στο κενό.
Μέσα στο δάκρυ, στη χαρά
και στον καημό, είσαι εδώ.
Είσαι εδώ.