Εγώ το ψέμα σου το έκανα πουκάμισο
και το φορώ τις νύχτες που δεν είσαι εδώ,
για να θυμάμαι τον παράνομο παράδεισο
που μου 'χες τάξει με το κάθε σ' αγαπώ.

Κι όμως σε νοιάζομαι
και σε χρειάζομαι,
όμως με άλλον δεν μπορώ
να σε μοιράζομαι.

Σαν το ποτήρι που το έσπασες και γέλαγες
χίλια κομμάτια της καρδιάς μου το γυαλί.
Μικροί καθρέπτες για τα ψέματα που έλεγες
κάποιες πληγές από το κάθε σου φιλί.

Κι όμως σε νοιάζομαι
και σε χρειάζομαι,
όμως με άλλον δεν μπορώ
να σε μοιράζομαι.