Με πήρε από κάτω ο χωρισμός σου
με πήρε από κάτω η μοναξιά.
Και πίνω άσπρο πάτο τον καημό σου
γιατί δεν σε ξεπέρασε καμιά.

Πως χώρια μου δε ζεις μου είπες κάποτε
μα τώρα απ’ την καρδιά σου είμαι εξόριστος.
Και πια δεν είμαι αυτός που ήμουν άλλοτε
κοιτάζω στον καθρέφτη κι είμαι αγνώριστος.

Με πήρε από κάτω ο χωρισμός σου
με πήρε από κάτω η μοναξιά.
Και πίνω άσπρο πάτο τον καημό σου
γιατί δεν σε ξεπέρασε καμιά.

Στη σκέψη σου δεμένος και αιχμάλωτος
χωρίς να έχω πια δική μου θέληση.
Ανίσχυρος μπροστά σου και ευάλωτος
υπέγραψα απ’ τη ζωή παραίτηση.