Το ίδιο ψέμα, τα ίδια λόγια
απόψε μπαίνει ένα τέρμα ως εδώ.
Κλεισμένη στα πιο σκοτεινά σου υπόγεια
δεν πίστευες πως θα μπορούσα να βγω.

Το ίδιο ψέμα, τα ίδια λόγια
δε θέλω ποτέ μου να σε ξαναδώ.
Θα μηδενίσω όλα μου τα ρολόγια
και μην απορείς, είμαι ακόμα εγώ.

Εγώ που επέζησα απ’ το γκρεμό
εγώ που μάτωσα για να σε βρω.
Εγώ που στερήθηκα χίλιες ζωές
στις χάρισα όλες για να ‘χεις να καις,
όμως όχι το ίδιο λάθος δυο φορές.

Τα ίδια λόγια, το ίδιο βλέμμα
δεν ξέρω πόσο πιο απλά να στο πω.
Απόψε φεύγω, τελειώνεις για μένα
και δεν έχω αλλάξει, είμαι ακόμα εγώ.

Εγώ που σε κράτησα σαν φυλαχτό
που διάλεγα πάντοτε το γυρισμό.
Εγώ που πίστευα ότι κι αν λες
που μάζευα δάκρυα για να ‘χεις να κλαις,
όμως όχι το ίδιο λάθος δυο φορές.

Εγώ που επέζησα απ’ το γκρεμό
εγώ που μάτωσα για να σε βρω.
Εγώ που στερήθηκα χίλιες ζωές
άνοιξε λίγο τα μάτια και δες
δεν θα κάνω το ίδιο λάθος,
το ίδιο λάθος δυο φορές.