Περασμένες έξι και δεν είσαι πουθενά
πόσο πια θ’ αντέξει η καρδιά μου να πονά.

Κάποια στιγμή που θα ‘ρθεις
δε θέλω λέξη να μου πεις
μονάχα ένα πράγμα
να μ’ απαντήσεις αν μπορείς.

Γιατί εγώ στο δάκρυ εξαιτίας σου να ζω
για σένα συνεχώς ν’ ακροβατώ
ανάμεσα σε γη και ουρανό.
Γιατί εγώ πληρώνω μια ζωή και για τους δυο
ολόκληρη Ελλάδα κι απορώ
το θύμα σου γιατί να είμαι εγώ.

Περασμένες έξι και ακόμα να φανείς
τι σου έχω φταίξει έτσι με ταλαιπωρείς.

Τα χείλη σου τα καίει
τώρα μιας άλλης το φιλί,
στα δικά μου τρέμει
ένα αιώνιο γιατί.

Γιατί εγώ στο δάκρυ εξαιτίας σου να ζω
για σένα συνεχώς ν’ ακροβατώ
ανάμεσα σε γη και ουρανό.
Γιατί εγώ πληρώνω μια ζωή και για τους δυο
ολόκληρη Ελλάδα κι απορώ
το θύμα σου γιατί να είμαι εγώ.