Παιδί, στην Πελοπόννησο,
λένε μόνο τ’ αγόρι
εκεί είν’ οι θάλασσες πλατιές
κι απόκρημνα τα όρη.

Παιδί και κανακάρη τους,
λένε όποιον κρατάει
το πατρικό του όνομα
και σαν κερί το πάει.

Κερί μελένιο, της Λαμπρής,
απ’ άγριο μελίσσι,
αλοίμονο στον αίτιο
αν τύχει να του σβήσει.

Στην Πελοπόννησο, κεντούν
σε βράχους τ’ όνομά τους,
σπιθίζουν, λάμπουν τα βουνά,
τ’ άσπρα πουκάμισά τους.