Και τελικά δε βγάζει πουθενά
ενώ τριγύρω μου γίνονται όλα πιο στενά.
Σαν να μαζεύτηκαν με μιας σε ένα βράδυ
ένα ένα τα πιο βαριά μου λάθη.
Που είναι σπόροι απ’ τα πιο πικρά μου πάθη
τα καταραμένα.

Και τελικά δε βγάζει πουθενά
σ’ όσες συγνώμες από πίσω κι αν κρυφτώ ειλικρινά.
Σ΄ ένα βλέμμα που θα λέει ευχαριστώ
μες στην ντροπή μου όταν τρέχω να κλειστώ.
Σ’ ένα τραγούδι που φύλαξα να πω
από τα θλιμμένα.

Και τελικά δε βγάζει πουθενά.

Δεν ξέρω αν μετριούνται τελικά
εγώ πάντως τα μετράω
κι εφ’ όσον είναι όλα δανεικά
εγώ ακόμα τα χρωστάω.

Σ’ όσους τρέχαν να καλύψουν τη ζημιά,
να πληρώσουν τα σπαρμένα,
για να βγαίνουν πάντα λάδι
κάτι τύποι σαν εμένα.

Τελικά δε βγάζει πουθενά
όσο πληγώνουνε το σήμερα αγκάθια χθεσινά.
Είναι πρόβλημα που πλέον δεν ξεχνάω
ότι αγάπησα ακόμα αγαπάω.
Κι όλο κόβομαι απ’ τις αγάπες που κρατάω
γυαλιά σπασμένα.

Τελικά δε βγάζει πουθενά

Δεν ξέρω αν μετριούνται τελικά
εγώ πάντως τα μετράω
κι εφ’ όσον είναι όλα δανεικά
εγώ ακόμα τα χρωστάω.

Σ’ όσους τρέχαν να καλύψουν τη ζημιά,
να πληρώσουν τα σπαρμένα,
για να βγαίνουν πάντα λάδι
κάτι τύποι σαν εμένα.