Άλλη μια νύχτα και θα περάσει
σ’ ένα δωμάτιο υγρό κι ανατριχιάζω.
Κι αν το κορμί μου σ’ έχει χάσει
δεν φταις εσύ, φταίω εγώ κι αναστενάζω.

Σε μια κορνίζα πάνω στον τοίχο
για αγάπη ξαγρυπνώ και υποφέρω.
Τι να σου γράψω σ’ αυτόν το στίχο
ίσως να ‘ναι πια αργά, όμως δεν ξέρω.

Τι ψάχνω να βρω, τι ψάχνω να βρω,
τι ψάχνω να βρω κι εγώ απορώ.
Τι ψάχνω να βρω στα δικά σου τα μάτια,
τι ψάχνω να βρω σε χιλιάδες κομμάτια.
Τι ψάχνω να βρω κι εγώ απορώ
κι εγώ απορώ.

Τ’ άσπρα σεντόνια κι αυτό το βράδυ
σε μια παράσταση σκιών θα με καλέσουν.
Δεν θα με δουν μες στο σκοτάδι
και στο απέραντο κενό θα με γυρέψουν.

Τ’ όνομα σου πάνω στον τοίχο
είναι για μένα συντροφιά κι ας υποφέρω
Τι να σου γράψω σ’ αυτόν το στίχο
ίσως να ‘ναι πια αργά, όμως δεν ξέρω.

Τι ψάχνω να βρω, τι ψάχνω να βρω,
τι ψάχνω να βρω κι εγώ απορώ.
Τι ψάχνω να βρω στα δικά σου τα μάτια,
τι ψάχνω να βρω σε χιλιάδες κομμάτια.
Τι ψάχνω να βρω κι εγώ απορώ
κι εγώ απορώ.