Καρφωμένο το χαμόγελο αδειανό
σ’ ένα πρόσωπο που βλέμμα έχει ψυχρό.
Ένα τρένο ειν’ η ζωή που προχωρά
μα χρόνια τώρα έχω χάσει τη σειρά

Μου κλέψαν ελπίδα, μου πήραν το μυαλό
κοιτάω χαμένος μέσα σε πανικό
φοβάμαι αν είδα το μέλλον σκοτεινό
με χέρια δεμένα με παίρνει αερικό.

Παίρνω φόρα κλείνω μάτια και πηδώ
μες στο τρένο, τη ζωή μου ακολουθώ.
Μα όσο περνάει η ώρα δε νιώθω πια καλά,
σε λάθος στάση, χρόνια περίμενα πολλά.