Πρωί είδαν την αιθέρια ύπαρξη να αιωρείται
Η αποσύνθεση καιροφυλακτούσε όμως – τι δυνατή
Που είναι βρεφική πίστη- έπεσε ολοζώντανη
Στην αγκαλιά μου σπάζοντας το σχοινί. Ποτέ δεν
υπήρξα τόσο συνειδητά χριστιανή ώστε να μην
αηδιάσω με τον καταρράχτη της μύξας που έλουσε
το πρόσωπό μου. Κωδωνοκρουσίες και λαμπρά
άσματα επιβεβαίωσαν την ισχυρή θέληση. Η κίσσα
με το τραγούδι της Δε θα βοηθούσε την ψυχή μου
να κοιτάξει τα πράγματα διαφορετικά;
Στις καστανιές είχε ωριμάσει ο καρπός, όμως
Η ομοιοκαταληξία και χίλιες δυο αντιστάσεις μας
Έσερναν προς το θέατρο των εξομολογήσεων.
Στον αδηφάγο χώρο δύο δωμάτιο είναι πολλά, τίποτα
Δεν αρκεί.

Μικρόνοια η τιμωρία. Αν εσύ είσαι εγώ τι ψάχνω
Στη διάσταση που αγνοώ;