Σ’ ένα δωμάτιο σκοτεινό
δίχως φεγγάρι κι ουρανό,
αποφασίζω ν’ αλλάξω τη ζωή μου
να βρω τη δύναμη να πω.

Χίλιες φορές να κάνω πέτρα την καρδιά μου,
χίλιες φορές να υποφέρω μοναχή.
Παρά με σένα που γκρεμίζεις τα όνειρα μου
και με πληγώνεις κάθε μέρα πιο πολύ.

Χίλιες φορές να κλαίω μόνη μου τα βράδια,
να πολεμάω τα φαντάσματα του χθες.
Παρά να ψάχνω τη ζωή μου στα σκοτάδια
και να πονάω απ’ τις δικές σου τις πληγές.

Δεν είναι έρωτας αυτός
είναι ένας θάνατος αργός,
μα τώρα πρέπει να σκεφτώ τον εαυτό μου
χωρίς εσένα δυστυχώς.

Χίλιες φορές να κάνω πέτρα την καρδιά μου,
χίλιες φορές να υποφέρω μοναχή.
Παρά με σένα που γκρεμίζεις τα όνειρα μου
και με πληγώνεις κάθε μέρα πιο πολύ.

Χίλιες φορές να κλαίω μόνη μου τα βράδια,
να πολεμάω τα φαντάσματα του χθες.
Παρά να ψάχνω τη ζωή μου στα σκοτάδια
και να πονάω απ’ τις δικές σου τις πληγές.