Η νύκτα έπεσε νωρίς
κι εσύ, καρδιά μου, να ξεχάσεις δεν μπορείς.
Ξαναζώ τις ιστορίες,
στις παλιές φωτογραφίες, ψάχνω από κάπου να πιαστώ.
Ανασαίνω τ’ άρωμα σου
και μιλώ με την σκιά σου, πόσο θα ’θελα να είσαι εδώ.

Εσύ που μ’ έμαθες αγάπη τι θα πει,
εσύ που ορίζεις της καρδιάς μου τα γραμμένα.
Έλα για λίγο, μου χρωστάς μια συμβουλή,
πες μου πως γίνεται να ζω χωρίς εσένα.

Η νύκτα φέρνει το πρωί
κι ο πόνος κάνει την δική του διαδρομή.
Σε δυο ώρες ξημερώνει,
η βροχή όλο δυναμώνει, πάλι δεν μπορώ να κοιμηθώ.
Βγάζω βόλτα τ' όνειρό μου,
πάνω στα νερά του δρόμου, πόσο θα ‘θελα να είσαι εδώ.

Εσύ που μ’ έμαθες αγάπη τι θα πει,
εσύ που ορίζεις της καρδιάς μου τα γραμμένα.
Έλα σαν ήχος μες στης νύχτας τη σιωπή,
πες μου πως γίνεται να ζω.

Μπήκες σαν ήλιος στην καρδιά μου
και με πλημμύρισες με φως.
Με ένα χαμόγελο με ανέβασες στα αστέρια,
αστέρι μου εσύ.

Εσύ που μ’ έμαθες αγάπη τι θα πει.
που ‘ν τα αρχικά σου στην καρδιά μου χαραγμένα,
έλα για λίγο, μου χρωστάς μια συμβουλή,
πες μου αν γίνεται να ζω χωρίς εσένα,
χωρίς εσένα.