Ν’ ανέβω εκεί στον Όλυμπο
στου Μύτικα την κορυφή
για μια μονάχα, μια στιγμή.

Να δω τον κάμπο από ψηλά
της Θεσσαλίας τα χωριά
την πονεμένη αγροτιά
που αγέρας τηνε γδέρνει
χειμώνα καλοκαίρι.

Εκεί γεράσαμε παιδιά
κάτω απ’ τη μπότα του πασά
κι ύστερα από τον τσιφλικά
ταπεινωθήκανε σκληρά,
ώσπου μια μέρα με ορμή
τον πνίξαν.

Ο τσιφλικάς κι ο χαβαλές
δεν είχαν φίλο κι αδελφό
μονάχα ψάχναν στο λαό.

Για σκλάβους που δεν θα μιλούν,
βιγλάτορες να τους κοιτούν
κι επιστάτες πιο σκληρούς
ακόμα κι αν την πέτρα,
τα βάσανα σου μέτρα.

Με τον Αντύπα οδηγό
τι Κιλελέρ θα πάω να δω
κι αν βρω στο δρόμο το Συγγρό
ως την Καρδίτσα να το πω
κι ότι σου πρέπει αγροτιά
το παίρνεις.