Πως με αφήνει μία μάσκα αδειανή
το πέταγμά σου απ' το κορμί μου ως τ'αστέρια
Πώς με αφήνει μ' άδεια χέρια, άδεια φωνή
στων δημοσίων τελετών τα χασομέρια
κι είναι του μόχθου μου ο αγώνας βλοσυρός
να κλιμακώνει τις δυσάρεστες ειδήσεις
Και νιώθω άτυχος μαζί και τυχερός
που με ξεχώρισες προτού να με αφήσεις
Και νευρικά όπως σκαλίζουν τις βροχές
τα δαχτυλά σου στη ζωή μου βουτηγμένα
Κάποια ευχή και μία απ'όλες τις πληγές
και μια ταυτότητα θα δώσουν και σε μένα
Κι αφού δεν έχω τώρα που να βασιστώ
παρά μονάχα τη σειρά μου να κρατήσω
Σαν πεθαμένος Φαραώ θα στολιστώ
στο κυριακάτικο τραπέζι πριν καθίσω
Και νευρικά όπως σκαλίζουν τις βροχές
τα δαχτυλά σου στη ζωή μου βουτηγμένα
κάποια ευχή και μια απ'όλες τις πληγές
και μια ταυτότητα θα δώσουν και σε μένα
Αν χαμηλώσουνε οι τόνοι θα στο πω
είναι πλαστά όσα η ταυτότητα αναγράφει
Το DNA συρραφή νεκρών στιγμών
στην παραλία το κοχύλι μας ξεβάφει...