Στ' απέναντι παράθυρο ένα δέντρο
που όλο σβήνει και ανάβει ξαφνικά μες στο σκοτάδι
τα πολύχρωμα αστέρια του κρατάνε
μια καύτρα από τσιγάρο σε τροχιά
να, ταξιδεύει πέρα δώθε νευρικά
μες στο σκοτάδι και όλα μοιάζουν να είναι τόσο μακρινά
η πόρτα, που ξάφνου ανοίγει
λες και θέλησε να σπάσει, ξεσκεπάζει από όποια γαλήνη
το δωμάτιο ανάβει και ο καβγάς που θα ξεσπάσει
έχει κάτι από τυφώνα που σ' αρπάζει.

Ο χριστός μικρός γεννιέται χωρίς να ξέρει αυτό το βράδυ
και οι γονείς του απ' άλλους πλανήτες τον σταυρώνουν για μιαν αγάπη
άραγε, την ίδια αγάπη θα χαρίζει ο χριστός
που θα αγκαλιάζει το σταυρό του για να ζήσει
σε Φορτούνα και σε τύχη, καρφωμένος από απάτη
που την είπαν κάποιοι αγάπη για να ανθίσει.

Στ' απέναντι παράθυρο ένα δέντρο
που όλο σβήνει και ανάβει ξαφνικά μες στο σκοτάδι
λες και εκπέμπει κάποιο σήμα στη σελήνη
που πέρα απ' τα σύννεφα ξεφτίζει
με τα θρύψαλά της, που πέφτουν απαλά σαν χιόνι
αυτή τη νύχτα πλημμυρίζει
και πού το ξέρεις, ίσως το πρωί να το 'χει στρώσει.