Αχ, το τέλος είναι μια φορά
δεν θα υπάρξουμε ξανά,
φίλα με, κράτα με σφιχτά.

Μα ότι αγαπούσες, ότι κι αν ποθούσες
ότι είχαμε μας έφυγε, πέταξε.
Και ίσως να γελάει μες στη νύχτα η πούλια
στη ψυχή μου χαλασμός και φουρτούνα,
με πονάει το φως.

Αχ, συγνώμη άλλη δεν θα πω
χρωστάω μόνο στο θεό,
φίλα με, κράτα με σφιχτά.

Μα ότι αγαπούσες, ότι κι αν ποθούσες
ότι είχαμε μας έφυγε, πέταξε.
Και ίσως να γελάει μες στη νύχτα η πούλια
στη ψυχή μου χαλασμός και φουρτούνα,
με πονάει το φως.