Αυτά τα γκρίζα σύννεφα
Στου ποταμού την άκρη
Είναι του μαύρου πρίγκιπα
Το φυλαγμένο δάκρυ

Είναι τα ρούχα που άφησε
Μια νύχτα ένα κορίτσι
Πριν να το κλέψει ο άνεμος
Και στ’ όνειρο το κρύψει

Αχ, πως κοιμάται η μέρα μου
Μες στα λουλούδια ανθίζει
Κι όταν ξυπνάει είναι πέρα μου
Κι ούτε μ’ αναγνωρίζει

Αυτά τα γκρίζα σύννεφα
Που τ’ ασημώνει η λύπη
Είναι του έρωτα φτερά
Όσο μακριά μου λείπει

Αυτά τα γκρίζα σύννεφα
Είναι πουλιά που τρέχουν
Είναι ψυχές ακοίμητες
Που σπίτια πια δεν έχουν

Είναι τα πικρολούλουδα
Και του ουρανού τα άνθη
Είναι στεφάνια αμάραντα
Στου χωρισμού τα πάθη.