Το περίστροφο άδειο
στον καιρό σκονισμένο,
δίχως σφαίρες κι εγώ ξεχασμένος εδώ
χρόνια σε περιμένω.

Κλειδωμένο το δάκρυ
σ’ ένα βλέμμα που μοιάζει ταινία,
σ’ αγαπώ σαν φωτιά μην το πεις.

Σ’ αγαπώ σαν φωτιά μην το πεις,
μην το πεις πουθενά θα καείς.
Κι όταν έρχεται η νύχτα
μια βροχή βλαστημά με μανία.

Σαν ριπή μες τον πόνο, σαν κραυγή,
σαν κραυγή στην ανία.
Σ’ αγαπώ σα φωτιά μην το πεις,
μην το πεις πουθενά θα καείς.

Το ξημέρωμα κόκκινο
μια καρδιά μες το αίμα.
Το περίστροφο άθικτο στον χρόνο γερνά
δίχως στόχο κανένα.

Κλειδωμένο το δάκρυ
σ’ ένα βλέμμα που μοιάζει ταινία,
σ’ αγαπώ σαν φωτιά μην το πεις.

Σ’ αγαπώ σαν φωτιά μην το πεις,
μην το πεις πουθενά θα καείς.
Κι όταν έρχεται η νύχτα
μια βροχή βλαστημά με μανία.

Σαν ριπή μες τον πόνο, σαν κραυγή,
σαν κραυγή στην ανία.
Σ’ αγαπώ σα φωτιά μην το πεις,
μην το πεις πουθενά θα καείς.