Τον τελευταίο τον καιρό
βαδίζεις σκάρτα και θαρρώ
παρανομείς και με τη σκέψη σου ακόμα.

Δεν αμφιβάλλω πλέον πως
ξενοκοιτάζεις συνεχώς
κι ότι κοιμάσαι διαρκώς σε ξένο στρώμα.

Φύγε από σένα να σωθώ
άσε με προτού παραφερθώ,
γίναν οι αμαρτίες σου βουνό
κι όπου σ’ αγγίξω θα λερωθώ.

Σε ξέρω ψεύτικα μην κλαις
και μην ορκίζεσαι και λες
πως θα μπορούσες να την νιώσεις την καρδιά μου.

Τυχαίνει και που σε κρατώ
την άλλη έχεις στο μυαλό
κι όταν τα χείλη σου φιλάνε τα δικά σου.

Φύγε από σένα να σωθώ
άσε με προτού παραφερθώ,
γίναν οι αμαρτίες σου βουνό
κι όπου σ’ αγγίξω θα λερωθώ.