Φυσάει έξω το βουνό
κι εγώ στο σπίτι τραγουδώ
για σένα που είσαι μακριά μου
κι έχεις μαζί και την καρδιά μου.

Σε έχει η θάλασσα κρυμμένη
κοντά στον ήλιο που ανατέλλει,
μες την χρυσή την φορεσιά του
για να ζεστάνεις τα όνειρά του.

Το άσπρο μου πουκάμισο
θα βάλω και θα τρέξω,
να σε γυρέψω στα ανοιχτά
τραγούδια να σου πλέξω.

Και άμα με διώξεις θα χαθώ
σε μεθυσμένο πλοίο,
που έχει χαθεί σε ωκεανούς
χωρίς να πει αντίο,
χωρίς να πει αντίο.