Χωμένος στο οκτάωρο δε μπαίνεις
μ’ ένα εφάπαξ όνειρο ζωής.
Μα εγώ σε προκαλώ τι περιμένεις
στου αλόγου μου τη σέλα ν’ ανεβείς.

Ελ Πάσο, Ρίο Γκράντε, ινδιάνοι
μ’ ένα δολάριο τρύπιο, τι άλλο θες.
Με μπότες και σπιρούνια ποιος μας πιάνει
χανόμαστε στο άγριο Φαρ Ουέστ.

Βίβα Ζαπάτα, τη δουλειά παράτα
κι ανέβα πισωκάπουλα κι εσύ.
Άγρια Δύση φονικό, σαν σπαγγέτι ιταλικό
και στο τέλος πάντα φτάνει το ιππικό.

Τη σύνταξη σου αντί να περιμένεις
και μια θεσούλα κάπου στα ΚΑΠΗ.
Εγώ σε προκαλώ τι περιμένεις
στου αλόγου μου τη σέλα ν’ ανεβείς.

Ελ Πάσο, Ρίο Γκράντε, ινδιάνοι
μ’ ένα δολάριο τρύπιο, τι άλλο θες.
Με μπότες και σπιρούνια ποιος μας πιάνει
χανόμαστε στο άγριο Φαρ Ουέστ.

Βίβα Ζαπάτα, τη δουλειά παράτα
κι ανέβα πισωκάπουλα κι εσύ.
Άγρια Δύση φονικό, σαν σπαγγέτι ιταλικό
και στο τέλος πάντα φτάνει το ιππικό.