Ω! ρόδο μου αμάραντο
και πως να σε κρατήσω
σε κλείνω στα δυο χέρια μου
νιώθεις φυλακισμένο
Σ΄αγγίζω με τα χείλη μου
χάνεται η δροσιά σου
σε φυλακίζω στην καρδιά
λάμπεις ευτυχισμένο
Και σε ποτίζω ρόδο μου
το ταπεινό το δάκρυ
καθάριο αθάνατο νερό
απ΄των ματιών την άκρη

Τ΄ όνειρο μοιάζει μ΄ άρωμα
σ΄ ένα λεμονοδάσος
χιονάτος κάτασπρος ανθός
που ζει ένα φεγγάρι
Μα τι κι΄ αν είναι παγωνιά
κι΄ αν έρχεται χειμώνας
τ΄όνειρο ανθίζει πάντοτε
μαζί με την αγάπη
Της πρώτης νιότης όνειρο
ω! ρόδο ευωδιασμένο
εσύ σκορπίζεις τ΄ άρωμα
εγώ έχω το αγκάθι

Είναι η ευχή μου προσευχή
όνειρα μυρωμένα
στη σκέψη σου και στην καρδιά
ποτέ να μη νυχτώσει
Να ΄χεις το φως και τη χαρά
χορό οι αναμνήσεις
να σύρουν στους απέραντους
στους δίχως τέρμα δρόμους
Του νου
και συ να χαίρεσαι
που ΄ναι ζωή δική σου