Είσαι πάλι αλλού, το νιώθω
τι κι αν με κοιτάς με πόθο
μην αλλάζεις πάλι θέμα
ξέρεις πως το ψέμα με πονά
πιο πολύ

Δεν το βλέπεις
πως με χάνεις;
Δεν το βλέπεις
τι μου κάνεις;
Δεν το βλέπεις
πως με χάνεις;
Δεν το βλέπεις
πως με φτάνεις
στα όρια της υπομονής
στα όρια της υπομονής

Σε μοιράζομαι το ξέρω
δε σε νοιάζει που υποφέρω
Θα λυγίσω κι είναι κρίμα
δεν αντέχω να ‘μαι θύμα πια
Ως εδώ!