Ξέρω πως θα 'ρθεις, πως θα 'ρθεις,
όταν σε κουράσουν οι ανθρώποι θα ‘ρθεις.
Κι όπως στην αρχή πάλι μοναχοί
της ζωής θα κλείσουν δυο την αυλαία.

Ξέρω πως θα 'ρθεις, πως θα 'ρθεις,
όπως τα πουλιά στη φωλιά να κρυφτείς.
Η ζωή τελειώνει μα εγώ ζω ακόμη,
γιατί ξέρω πως θα ‘ρθεις.

Ξέρω πως θα 'ρθεις, πως θα 'ρθεις,
όταν δεις εκείνα που θέλεις να δεις.
‘Όταν γελαστείς ξέρω πως θα ‘ρθεις
να γιατρέψω εγώ τις πληγές των ανθρώπων.

Ξέρω πως θα 'ρθεις, πως θα 'ρθεις,
όπως τα πουλιά στη φωλιά να κρυφτείς.
Τώρα υποφέρω μα ζω γιατί ξέρω,
ξέρω πως θα ‘ρθεις, θα ‘ρθεις.