Γίνεσαι δάκρυ αρμυρό
στα μάτια μου λιμνάζεις
και από τα βλέφαρα καυτό
στα χείλη μου σταλάζεις.

Κι αφού με καις και με πονάς
δεν είσαι παρελθόν μου,
απ’ την ανάμνηση περνάς
και γίνεσαι παρόν μου.

Αν είσαι τώρα μακριά
και ζω στη μοναξιά μου,
κάθε που φτάνει η βραδιά
ο πόνος που ‘χω στην καρδιά
σε φέρνει στη ματιά μου.

Γίνεσαι πόνος την αυγή
τ’ όνειρο γυρνά μαράζι
και μια αγιάτρευτη πληγή
τις ώρες που βραδιάζει.

Αν είσαι τώρα μακριά
και ζω στη μοναξιά μου,
κάθε που φτάνει η βραδιά
ο πόνος που ‘χω στην καρδιά
σε φέρνει στη ματιά μου.