Καλοκαιρινή βροχή λούζει την πόλη
που ‘χει μείνει αδειανή.
Μα δεν ξεπλένει τη σιωπή
απόψε λείπεις κι όλα μοιάζουν φυλακή.

Φώναξέ με, κράτησέ με
δώσε μου φτερά.

Στην αγκαλιά σου μέσα μόνο ανασαίνω
μες στο κορμί σου ξαναζώ, γεννιέμαι και πεθαίνω.
Με σένα θέλω να αφεθώ να σε πιστεύω
απ’ το κελί της μοναξιάς μαζί σου δραπετεύω.

Ένα η μέρα θα μας βρει
έρωτας είναι μας κρατάει μας οδηγεί.
Υπάρχει μόνο η στιγμή
καίω τους χάρτες δε με νοιάζει που θα βγει.

Φώναξέ με, κράτησέ με
δώσε μου φτερά.

Στην αγκαλιά σου μέσα μόνο ανασαίνω
μες στο κορμί σου ξαναζώ, γεννιέμαι και πεθαίνω.
Με σένα θέλω να αφεθώ να σε πιστεύω
απ’ το κελί της μοναξιάς μαζί σου δραπετεύω.

Εσένα μόνο θέλω
Μ’ εσένα ανασαίνω.

Στην αγκαλιά σου μέσα μόνο ανασαίνω
μες στο κορμί σου ξαναζώ, γεννιέμαι και πεθαίνω.
Με σένα θέλω να αφεθώ να σε πιστεύω
απ’ το κελί της μοναξιάς μαζί σου δραπετεύω.

Εσένα μόνο θέλω
μ’ εσένα ανασαίνω.
Εσένα μόνο θέλω,
εσένα μόνο θέλω.