Τέλειωσε νωρίς αυτή η αγάπη
κι έγινε βροχή καυτό το δάκρυ
κι ότι σε θυμίζει τώρα με πονά.

Έφυγες νωρίς απ’ τη ζωή μου
κι έγινε η φυγή καταστροφή μου
να ‘ξερες μονάχα τι είναι η μοναξιά.

Θα με ζητάς μα θα ‘ναι αργά πια για μας,
θα συζητάς με φίλους και θα ρωτάς.
Που έχω χαθεί κι ούτε σημείο ζωής
δεν έδωσα, δεν πρόκειται να με βρεις.
Φεύγω γιατί ο δρόμος της φυγής
μονάχα μ’ απομένει.

Έφυγες χωρίς να πεις μια λέξη
κι άφησες την τρέλα να διαλέξει
δίχως να ‘χεις κάποιο ίχνος λογικής.

Τώρα σκέφτομαι τα περασμένα
σε μια νύχτα πήγανε χαμένα
σχέδια που κάναμε κι όνειρα ζωής.

Θα με ζητάς μα θα ‘ναι αργά πια για μας,
θα συζητάς με φίλους και θα ρωτάς.
Που έχω χαθεί κι ούτε σημείο ζωής
δεν έδωσα, δεν πρόκειται να με βρεις.
Φεύγω γιατί ο δρόμος της φυγής
μονάχα μ’ απομένει.