Ήτανε μέρα μεσημέρι
κι ο ήλιος έκαιγε ψηλά,
άλλον κρατούσες απ’ το χέρι
και του μιλούσες τρυφερά.

Είπα να έρθω να σε βρίσω
είχε θολώσει το μυαλό μου,
όμως τι έχω να κερδίσω
απλά θα χάσω τον καιρό μου.

Πράγματα θα σπάσω π’ αγαπούσες
λόγια θα σου πω και θα πονάς.
Άνεμος θα γίνω και θα τρέξω
να σκορπίσω ότι αγαπάς.

Ήταν η αγάπη σου μαχαίρι
και στην καρδιά μου έχω πληγές,
πληγές απ’ το δικό σου χέρι
μα εσύ δεν νιώθεις ενοχές.

Είπα να έρθω να σε βρίσω
είχε θολώσει το μυαλό μου,
όμως τι έχω να κερδίσω
απλά θα χάσω τον καιρό μου.

Πράγματα θα σπάσω π’ αγαπούσες
λόγια θα σου πω και θα πονάς.
Άνεμος θα γίνω και θα τρέξω
να σκορπίσω ότι αγαπάς.