Θα ‘ρθω να σε βρω το μεσημέρι
όταν τ’ άστρα θα ‘ναι στην καρδιά σου,
θα μου πεις ν’ ανάψουμε τσιγάρο
και θ’ αρχίσεις τα παράπονά σου.

Όταν θα σε βρω το μεσημέρι
απ’ τη ζέστη η άσφαλτος θα λιώνει,
τότε θα μου πεις το φως σε καίει
όπως η φωτιά και σε πληγώνει.

Οι σκιές αργούν το μεσημέρι
να σκεπάσουν όσα λαχταρούμε,
κράτα μου λοιπόν σφιχτά το χέρι
κλεισ’ τα μάτια κι ας ονειρευτούμε.

Θα ‘ρθω να σε βρω το μεσημέρι
όταν τ’ άστρα θα ‘ναι στην καρδιά σου,
θα μου πεις ν’ ανάψουμε τσιγάρο
και θ’ αρχίσεις τα παράπονά σου.

Όταν θα σε βρω το μεσημέρι
όλα τ’ άστρα θα ‘ναι στην καρδιά σου,
θα μου πεις ν’ ανάψουμε τσιγάρο
και θ’ αρχίσεις τα παράπονά σου.