Καθημερινή ή Κυριακή και τι με νοιάζει,
τον ίδιο δρόμο θα τραβήξω το πρωί.
Για λίγους μόνο η ζωή πάντα χαράζει
κι εγώ σκιά μες στους πολλούς χωρίς ψυχή.

Κυρά ζωή δεν σου θυμώνω
που να ‘βρεις πια λογαριασμό στον κόσμο αυτό.
Κυρά ζωή σκέφτομαι μόνο
πως θα πεθάνω, βρε, χωρίς να σε χαρώ.

Ήλιος, βροχή, δουλειά σκληρή και ποιος ρωτάει.
μαύρα ξενύχτια και καημοί που σε πονούν.
Για λίγους μόνο η ζωή χαμογελάει
κι εγώ ανθρωπάκι είμαι στα τόσα που περνούν.

Κυρά ζωή δεν σου θυμώνω
που να ‘βρεις πια λογαριασμό στον κόσμο αυτό.
Κυρά ζωή σκέφτομαι μόνο
πως θα πεθάνω, βρε, χωρίς να σε χαρώ.