Ήρθες να πάρεις τα πράγματα σου
αυτά δικά μου κι αυτά δικά σου,
τι άλλο θες.
Πάρε τις μέρες, πάρε τις νύχτες,
πάρε τις ώρες, παρ’ τες και ρίχτες
μέσα στο χθες.

Παρ’ τα όλα λοιπόν, όλα παρ’ τα,
αφού όλα θυμίζουν εσένα.
Παρ’ τα όλα λοιπόν, όλα παρ’ τα,
παρ’ τα όλα εκτός από ένα.
Εσένα, εσένα, εσένα, εσένα.

Πάνω στους τοίχους μαύρα σημάδια
και τα συρτάρια σκόρπια και άδεια
κι εσύ να λες.
Πως θες να γίνει ο έρωτας μου
και η ζωή μου και η καρδιά μου
αποσκευές.

Παρ’ τα όλα λοιπόν, όλα παρ’ τα,
αφού όλα θυμίζουν εσένα.
Παρ’ τα όλα λοιπόν, όλα παρ’ τα,
παρ’ τα όλα εκτός από ένα.
Εσένα, εσένα, εσένα, εσένα.