Δεν με κατάλαβε ποτέ της φίλε μου
ούτε με πίστευε ότι την αγαπώ.
Μια μέρα μ’ άφησε και το δράμα μου άρχισε
κι ακόμα ψάχνω την αιτία για να βρω.

Να τι μ' απόμεινε μες στον κόσμο αυτό,
για να ξεχάσω το ‘χω ρίξει στο πιοτό.
Ξενύχτης έγινα και μονάχος μου έμεινα
κέρνα βρε φίλε στην υγειά της για να πιω.

Βαριά πληγώθηκα κι αυτή βρε φίλε μου
απ’ τη βαθιά του χωρισμού τη μαχαιριά.
Λαχτάρες έπαθα μα στο τέλος το έμαθα
πως δεν λυπάται της γυναίκας η καρδιά.

Να τι μ' απόμεινε μες στον κόσμο αυτό,
για να ξεχάσω το ‘χω ρίξει στο πιοτό.
Ξενύχτης έγινα και μονάχος μου έμεινα
κέρνα βρε φίλε στην υγειά της για να πιω.