Ούτε κρυώνεις τώρα πια ούτε πονάς
στους άδειους δρόμους των ουράνιων Εξαρχείων.
Κι όταν στα σύννεφα τα βράδια τριγυρνάς
την Παναγία συναντάς των Πατησίων.

Ταξίδια έκανες σε πέλαγα σκληρά
και μονομάχησες με λύκους του Αττίλα.
Κι όταν σε ξέβγαλε το κύμα στη στεριά
ήταν μια χώρα που την είπανε ξεφτίλα.

Κι έφυγες πάλι Αύγουστε με και θεέ
για κόσμους άλλους που φυλάν οι κολασμένοι.
Κι όταν τις νύχτες ξαγρυπνάς μοναχογιέ
σε αγκαλιάζουν οι τρελοί και οι πονεμένοι.

Ούτε κρυώνεις τώρα πια ούτε πονάς
στους άδειους δρόμους των ουράνιων Εξαρχείων.
Κι όταν τα βράδια μοναχός σου τριγυρνάς
την Παναγία συναντάς των Πατησίων.