Στα κάτω τα Πετράλωνα
μονάχη μου μεγάλωνα
σαν το φτωχό σπουργίτι.
Δεν είχα φίλο άλλονα
ο γέρος μου στα Σάλωνα
κι η μάνα μου στην Κρήτη.

Και τώρα που ξεχώρισα
κι από τη φτώχια χώρισα,
θυμάμαι και δακρύζω
το παρελθόν το γκρίζο.

Στα κάτω τα Πετράλωνα
στη φάμπρικα μεγάλωνα
και η ζωή κυλούσε.
Κουτσά στραβά τα μπάλωνα
και με τη φτώχια μάλωνα
που με περιγελούσε.

Και τώρα που ξεχώρισα
κι από τη φτώχια χώρισα,
θυμάμαι και δακρύζω
το παρελθόν το γκρίζο.

Στα κάτω τα Πετράλωνα
με βάσανα μεγάλωνα
μα το ‘λεγε η καρδιά μου
Την πόρτα δεν μαντάλωνα
κι εχθρό δεν είχα άλλονα
από τη μοναξιά μου.

Και τώρα που ξεχώρισα
κι από τη φτώχια χώρισα,
θυμάμαι και δακρύζω
το παρελθόν το γκρίζο.