Σαν σπασμένη χορδή
η πικρή μου φωνή
σου ζητάει να μείνω για λίγο.
Μα εσύ τώρα θες
να ξεχάσω το χθες
και να φύγω μακριά σου να φύγω.

Πως μπορείς, πως μπορείς
τέτοια αγάπη να θες ν’ αρνηθείς.
Πως μπορείς, πως μπορείς
να μου λες να χωρίσουμε εμείς.
Πως μπορείς, πως μπορείς, πως μπορείς.

Με δυο λόγια ψυχρά
μου ζητάς τόσο απλά
να πιστέψω πως είμαστε ξένοι.
Μα εγώ σ’ αγαπώ
κι αν αντίο σου πω
η ζωή μου θα πάει χαμένη.

Πως μπορείς, πως μπορείς
τέτοια αγάπη να θες ν’ αρνηθείς.
Πως μπορείς, πως μπορείς
να μου λες να χωρίσουμε εμείς.
Πως μπορείς, πως μπορείς, πως μπορείς.