Με είδες σαν περαστικό
απ’ της ζωής το δρόμο,
σαν τα σουξέ της εποχής
που δεν κρατάνε χρόνο.

Κι όμως κι όμως
σ’ αυτή τη γη δεν θ’ άφηνα
να σε αγγίξει ο πόνος.

Εδώ λοιπόν απόψε δικιά μου
έστω για μια βραδιά.
Έστω και έτσι σε θέλω
έστω και έτσι σ’ αγαπάω.

Εσύ κρατούσες τα κλειδιά,
της φυλακής μας τα κλειδιά
κι όμως δεν άνοιξες ποτέ να δεις
τι κρύβει τούτη η καρδιά.

Με είδες σαν λευκό κρασί
μες στης γιορτής τη ζάλη
και σαν ξυπνήσω το πρωί
εσύ θα λείπεις πάλι.

Κι όμως κι όμως
έπρεπε εμείς να ζούσαμε
στο ίδιο προσκεφάλι.

Εδώ λοιπόν απόψε δικιά μου
έστω για μια βραδιά.
Έστω και έτσι σε θέλω
έστω και έτσι σ’ αγαπάω.

Εσύ κρατούσες τα κλειδιά,
της φυλακής μας τα κλειδιά
κι όμως δεν άνοιξες ποτέ να δεις
τι κρύβει τούτη η καρδιά.