Σε πήρανε οι δρόμοι των ανέμων και πηγαίνεις
το άλικο το χρώμα των ονείρων και σωπαίνεις.
Με την αρμύρα στο κορμί σου και τον πόθο
κάποιες σειρήνες σ’ έχουν πάρει και το νιώθω.

Μεθυσμένα καλοκαίρια θα θυμάσαι
στης μοναξιάς σου τους χειμώνες και θα κλαις.
Κι όποιο σώμα θ’ αγκαλιάζεις κι όπου θα ‘σαι
τ’ όνομα μου από μέσα σου θα λες.

Σε πήρανε οι δρόμοι των ανέμων μακριά μου
κι ο έρωτας καράβι βουλιαγμένο στην καρδιά μου.
Με τα σημάδια των χειλιών μου θα πεθαίνεις
και στα σεντόνια τ’ άρωμα μου θ’ ανασαίνεις.

Μεθυσμένα καλοκαίρια θα θυμάσαι
στης μοναξιάς σου τους χειμώνες και θα κλαις.
Κι όποιο σώμα θ’ αγκαλιάζεις κι όπου θα ‘σαι
τ’ όνομα μου από μέσα σου θα λες.