Σε μια γωνία της καρδιάς
ενθύμιο σε κρατούσα
μα μου το πήρε ο βοριάς
κι έφυγες δίχως να πονάς,
αχ, πόσο σ’ αγαπούσα.

Κι εκεί που ήταν αρκετό
κάτι από εσένα να κρατώ
στου πόνου το λημέρι.

Τη μοίρα μου κρασί κερνώ
μήπως αλλάξει το γραφτό
και το αύριο διαφέρει.

Σε άγρια θάλασσα βαθιά
το όνειρο έκανε βουτιά
και χάθηκε στο κρύο.

Και στην απέναντι ακτή
αχ, η ζωή η άτακτη
μας χώρισε στα δύο.

Κι εκεί που ήταν αρκετό
κάτι από εσένα να κρατώ
στου πόνου το λημέρι.

Τη μοίρα μου κρασί κερνώ
μήπως αλλάξει το γραφτό
και το αύριο διαφέρει.