Στο σιδερένιο σκαλοπάτι
η σκουριασμένη η βροχή
κι από το στήθος μου λες κάτι
να θέλει έξω να βρεθεί.

Δύο καφέδες πληρωμένοι
από την πίκρα της στιγμής
και η σημαία επιμένει
να δείχνει τέλος διαδρομής.

Στην ομίχλη σου
τελευταίο τσιγάρο
κι απ’ την τύχη σου
άλλο δρόμο θα πάρω.

Έχω μαζέψει τα σεντόνια
τα χρόνια πέρασαν νωρίς
σε μια πορεία μαραθώνια
τι φυσικό να ηττηθείς.

Μέσα στη νύχτα το μπαλκόνι
στενεύει όλο πιο πολύ
υιοθετώ το χελιδόνι
που ξέρει να αποδημεί.

Στην ομίχλη σου
τελευταίο τσιγάρο
κι απ’ την τύχη σου
άλλο δρόμο θα πάρω.