Αγάπη μου εσύ δεν ήσουνα
για μένα που ξενύχταγες
και στης αγρύπνιας σου
τους δρόμους μ’ αναζήταγες.

Αγάπη μου εσύ δεν ήσουνα
στο πλάι μου που δάκρυζες
και μου ‘χες πει πως σαν θεό σου
με αγάπησες.
Αγάπη μου.

Μα πως μπορεί, μας πως μπορεί
να είσαι αυτή που πρόδωσες,
το έρωτα μας το μεγάλο
και με σκότωσες.

Μα πως μπορεί να είσαι αυτή
θεέ μου που μ’ αγάπησες
και τόσο άπονα κατάστηθα με πάτησες.
Αγάπη μου.

Αγάπη μου εσύ δεν ήσουνα
αυτή που μες στη ζάλη σου
μ’ αναζητούσες
και με φώναζες αγάπη σου.

Αγάπη μου εσύ δεν ήσουνα
αυτή που παραμίλαγες
για τη δική μας την αγάπη
και ξεψύχαγες.
Αγάπη μου.

Μα πως μπορεί, μας πως μπορεί
να είσαι αυτή που πρόδωσες,
το έρωτα μας το μεγάλο
και με σκότωσες.

Μα πως μπορεί να είσαι αυτή
θεέ μου που μ’ αγάπησες
και τόσο άπονα κατάστηθα με πάτησες.
Αγάπη μου.