Η Κική κάθε βράδυ κάνει ό,τι μπορεί
με τα’ ασήμι στ’ αυτί και με το κοκκινάδι
κι εγώ πέφτω απ’ τα σπίτια κι ούτε μια γρατζουνιά
στις εννιά κελαηδούν τα σπουργίτια

Νοίκιασέ μου γουέστερν, πάρε μου παγωτό
Παίξε τον τελικό Λίβερπουλ και Μάντσεστερ
Πήγαινέ με στη Ρώμη και στη Χαλκιδική
Η Κική δε μου έγραψε ακόμη

Πάω συχνά στα μπουρδέλα, μην το πεις πουθενά
Η Σπεράντζα Βρανά με οδηγεί στην κοπέλα
Αλβανοί, ναύτες, γέροι κι άλλοι μου συγγενείς
Μα κανείς την Κική μου δεν ξέρει

Τα τραγούδια που γράφω σπάνια έχουν ρεφραίν
Δε φοράω σουτιέν, ούτε ζω στο Αϊντάχο
Μένω στην Καλλιθέα κι αγαπάω μια Κική
Η ζωή μόνο έτσι είν’ ωραία...