Σε μια πτυχή του χρόνου μια ρυτίδα του
- και που οπτική στοχαστική και που περιδιάβαση -
μόνη μου έγνοια οι ευνούχοι ταξιάρχες
κι οι ψυχοσώστες του καιρού.
Με τις δονήσεις μου από παλιά συνήθεια
και τα ηχεία της απελπισίας μου
στέλνοντας τρανταγμούς μέχρι τα κάστρα.
Σε μια πτυχή του χρόνου σε μια τσάκιση
σε μια εποχή μακριά και δίχως έρωτα
εμπρός της γης οι κολασμένοι
εμπρός
εμπρός.